Transmongolie express deel 1 - Moskou/Ulaanbataar

Eindelijk dan weer een berichtje.. Ik zal beginnen bij het begin.


Op 3 juli was het dan zover. In de avond zou de Chinese trein (nr. 4) vertrekken richting Ulaanbataar. Ik was uiteraard veel te vroeg vertrokken vanuit het hostel, dus kon ruim een uur wachten voordat de trein aankwam. Het gevoel dat ik kreeg toen de trein uiteindelijk het perron binnen reed is moeilijk te beschrijven. Aan de ene kant was er opwinding, want vanaf nu zou het echte avontuur beginnen. Hier had ik zolang naar toe gewerkt en zo lang naar uitgekeken! Wie zou ik ontmoeten? Hoe zou het zijn? Aan de andere kant was er spanning, want bij wie zou ik in de coupe zitten? Misschien zou ik de coupe wel met 3 vodka drinkende, enge, Russische mannen moeten delen. En de andere mensen die ik ga ontmoeten, zullen die wel aardig zijn? Was het wel een goed idee om als 'vrouw' alleen te reizen? Gelukkig werden al mijn zorgen weggenomen zodra ik mijn coupe had gevonden. Ik bleek het alleen maar te delen met een heel aardig Spaans meisje, Maider.

Nadat we de vader van Maider hadden uitgezwaaid was het al bijna tijd om te slapen. We zijn nog wel even op ontdekkingstocht door de trein gegaan. Zo is er bijna aan het einde van de trein een restaurant die gerund werd door Tanja, een chagrijnig kijkende Russin (hoe typerend). Zoals later bleek hangt het eten dat je hier besteld af van haar bui en wat voorradig is. Ook al wijs je 2 dagen achter elkaar hetzelfde aan, het is geen garantie dat je hetzelfde krijgt.

De trein ansich ziet er in het begin nog goed uit. Aan beide kanten van de wagon is er een wc, die wordt gedeeld door ongeveer 30 mensen. Een douche is er niet in de tweede klasse. Alleen in de eerste klasse hebben ze douches, of in ieder geval iets dat daar op lijkt (lees: een soort tuinslag waar water uit druppelt). De gang is nog redelijk schoon en de mensen ruiken nog (redelijk) fris. In de gang hangt een schema met de tijden en de stations waar gestopt wordt. Tijdens deze stops wordt er soms (soms ook niet) eten en handelswaar aangeboden op de perrons. Mijn wagon (nr. 15) is erg gezellig. Een groep Nederlanders die geboekt hebben via Tiaratours huizen er, en er zijn een aantal Mongolen en/of Chinezen (Moeilijk te onderscheiden). Wat wel opvalt is dat er erg veel Nederlanders op deze trein zitten. Geen idee of dat toevallig is, of dat deze reis erg populair is onder Nederlanders.

Tja en wat doe je dan zoal in die 5 dagen? Ik heb met name gelezen, gepraat, gefeest en geslapen. Zodra er een stop was meteen de trein uitgesprongen en de benen gestrekt. Uit het raam kijken was ook 1 van m'n favoriete bezigheden. De eerste dagen rijden we door de taiga (volgens wiki de grootste boszone ter wereld) en zijn het vooral naaldbomen (en af en toe een dorpje) die je ziet. Na een aantal dagen verandert het landschap van enkel naaldbomen naar minder bomen en een aantal heuvels. Met name het landschap rond de grensovergang van Rusland naar Mongolie vond ik erg mooi. De trein kwam daar zaterdag 7 juli aan rond zonsondergang. Heuvels op de achtergrond, meren, af een toe een dorp, een paard, idyllisch!

Naarmate de dagen verstreken werd het ook steeds viezer in de trein. De wc werd niet schoongemaakt, de gang evenmin en de temperaturen stegen de eerste drie dagen tot een graadje of 30 (als het niet meer is). Zoals ik al schreef, er is geen douche, dus ga zelf maar na hoe dat moet ruiken. Maargoed, we zaten allemaal in hetzelfde schuitje (of trein, whatever) dus erg is het allemaal niet. Eigenlijk is het best leuk! Leuk in die zin dat het toch niet uitmaakt hoe je eruit ziet, hoe je ruikt of wat je doet, want de ander ziet, ruikt en doet min of meer hetzelfde.

Na 5 dagen treinen en een onvergetelijke ervaring rijker was ik wel een beetje blij dat de trein in de vroege morgen van 8 juli het perron in Ulaanbataar inreed. Ik heb het onwijs naar m'n zin gehad en ontzettend veel leuke en inspirerende mensen ontmoet. Wel kan ik bij deze iedereen aanraden om ook in Rusland een aantal keer uit de trein te stappen en daar de dorpjes/stadjes te bezoeken. Dat schijnt vrij makkelijk te regelen zijn, zolang je maar genoeg geduld hebt. Vind het jammer dat ik dat niet eerder wist, want nu zat ik vast aan m'n ticket. Anyway, ik ben nu wel in het land waar ik heel nieuwsgierig naar ben en graag naar toe wilde, Mongolie!