Ulaanbataar en de Gobiwoestijn

Ulaanbataar

Mijn eerste indruk van Ulaanbataar? Niet echt de meest schone en veilige stad die er is. Nadat ik een douche had genomen (lees blog hiervoor) en wat had geslapen ben ik de stad ingegaan. Ik ben naar het centrale punt van Ulaanbataar gegaan, het Sukhbataarplein. Aan dit plein ligt het regeringsgebouw welke wordt versiert door drie inmens grote standbeelden. De middelste is Chinggis Khaan, de grote veroveraar, die in de 12e eeuw ervoor heeft gezorgd dat het Mongoolse rijk zich uitstrekte van China tot Europa. De Mongolen zijn erg trots op deze man en hebben hem in 2008 vereerd met een standbeeld van ruim 40 meter hoog, die 80 km buiten de hoofdstad staat. Nadat ik dit plein had gezien ben ik gaan lunchen in een barretje in de hoofdstraat (Peace ave) en gewacht tot Frank zou arriveren.

Het plan was om de eerste week in de hoofdstad te blijven in verband met het Nadaamfestival. Een jaarlijks evenement waar drie sporten worden beoefend; worstelen, paardrijden en boogschieten. Maar omdat een hele week in de hoofdstad ons een beetje tegenstond besloten we om dinsdag (10 juli) naar Terelj National Park te gaan en daar te overnachten. Dit park ligt op 2 uur rijden van de hoofdstad en was het zeker waard om te bezoeken. Het kostte ons wel de nodige moeite om daar te komen. Er scheen twee maal per dag een bus te vertrekken, maar die hebben we beide keren gemist, omdat de bushalte niet duidelijk was aangegeven. Vervolgens wilden we met de taxi gaan, maar een officiele taxi is niet te krijgen. Uiteindelijk zijn we een hotel ingelopen en hebben we daar gevraagd of er een officiele taxi gebeld kon worden. Een half uur later kwam er een oude vrouw met haar kleinkind aanrijden. Zij bleek onze taxichauffeur te zijn.. Dit schijnt normaal te zijn in Mongolie. Mensen bellen gewoon vrienden op om te vragen of die willen fungeren als taxi. Je spreekt voordat je instapt een prijs af en huppa, daar ga je. We zijn dus ingestapt en uiteindelijk veilig op de plek van bestemming aangekomen! De natuur die we daar zagen was zo ongelofelijk mooi dat ik het alleen maar kan omschrijven alsof het lijkt dat ik in een schilderij bent gestapt. (Zie foto's).

De volgende dag moesten we alweer terug, want het festival zou beginnen. Ook dit vergde weer de nodige moeite, maar uiteindelijk kwamen we rond een uur of 15.00 weer aan in de hoofdstad. We besloten eerst wat te gaan drinken/eten voordat we naar het Sukhbataarplein zouden gaan voor het festival. In dat barretje kwam ik twee Duitsers tegen die ik al eerder in de trein had ontmoet. Evenlater kwam ik ook nog een andere jongen tegen met wie ik in hetzelfde hostel had gezeten in Moskou. Kleine wereld toch weer. Met z'n allen zijn we naar de vuurwerkshow gaan kijken die om 23.00 s'avonds op het plein was. Daarna wilden we nog wat drinken, maar de uitgaansgelegenheden sluiten hier om 00.00. Bummer!

Op de tweede dag van het festival zijn we naar het stadion geweest. Hier hebben we worstelen gekeken, wat weer een bijzondere ervaring was. Voor ons zat een Engels sprekende Mongool die het een en ander wist uit te leggen. Hierdoor werd het een stuk leuker om naar te kijken. Ook waren de uitreikingen van het paardrijden en boogschieten toen. Dit gaat trouwens gewoon door elkaar heen.. Tijdens de uitreikingen van het boogschieten was er wat aan de hand bij het worstelen, en aangezien het merendeel van de Mongolen het worstelen leuker/belangrijker vindt dan het boogschieten, werd de uitreiking uitgesteld. Dit is trouwens wel een goed voorbeeld van het gevoel dat ik tot nu toe heb bij Mongolie. Een beetje chaotisch. Dit zie je ook terug in het verkeer. Er zijn wel stoplichten, ze worden ook wel gebruikt, maar het zou zomaar kunnen dat er toch een auto door het rode licht rijdt. Het zijn agressieve rijders en er wordt veel getoetert. De straten zijn overvol en als voetganger moet je zeer goed opletten voordat je oversteekt!

De derde dag van het festival zou er een soort show zijn met tradiotionele klederdracht op het plein. Die hebben we uiteindelijk niet gezien, omdat, toen wij aankwamen het nog niet was begonnen (het zou beginnen om 10 uur, maar toen was er nog niks te zien). Dus hebben we een tempel bezocht en rustig aan gedaan. We moesten natuurlijk wel goed uitgerust zijn voor het grote avontuur dat de volgende dag zou beginnen!

Gobiwoestijn

We werden in de vroege morgen van zaterdag 14 juli opgepikt bij ons hotel. We hadden twee dagen van te voren namelijk bij het informatiecentrum een tour uitgezocht. Alle tours die worden aangeboden zijn inclusief een chauffeur en een gids, die ook nog eens voor je kookt. Ideaal. We zouden 9 dagen en 8 nachten touren, waarin we zoveel mogelijk de highlights van het zuiden te zien zouden krijgen. Toen de auto voorreed moesten we elkaar toch wel even knijpen hoor. Het was een spliksplinter nieuwe, zilverkleurige, megarelaxte, met navigatie uitgeruste, jeep! (Sorry, ik weet het type niet, ben ook maar een meisje). Wij, als kinderen zo blij, sprongen achterin en lieten de informatiestroom over ons heen vallen. Onze gids heete Beck en onze chauffeur Erdin en zij zouden zorgen voor een ongelofelijke tijd.

Toen we eenmaal onderweg waren kwamen we er al snel achter waarom we in een jeep reden.. De geasfalteerde wegen rond Ulaanbataar zitten vol gaten, zodat je niet harder kan dan 30 en slingerend de weg over moet om maar zo weinig mogelijk gaten mee te pakken. Daarbuiten volg je gewoon de bandensporen in het gras van andere auto's. Ook zijn er geen wegwijzers buiten de hoofdstad, dus we waren maar wat blij met de jarenlange ervaring van Erdin en zijn navigatiesysteem. Hij bracht ons voor de eerste lunch naar een adembenemend mooie plek. Het was aan de rand van een meertje, met in de verte bergen. Bij dat meertje liepen gewoon paarden die zich nergens iets van aantrokken. Er waren wat vogels en verder was er in de verste verte geen enkel ander mens te bekennen. (Mocht je gestresst zijn en rust willen, dan is de countryside van Mongolie dus een echte aanrader ;)). Alhoewel ik vrijwel meteen een flinke verkoudheid had te pakken en zelfs koorts heb gehad, ben ik de dagen daarna me blijven verwonderen over de super mooie natuur van Mongolie.

Poeh, wat hebben we allemaal gedaan? Ik zal het kort houden, want als ik mezelf na ga vind ik het hoogst irritant wanneer iemand neerzet wat hij precies welke dag, en welk uur, heeft gedaan. Dus bij deze een korte samenvatting: (wanneer jullie meer informatie/details willen hebben kunnen jullie altijd mailen :)) De eerste dag hebben we geslapen in een ger bij een herdersfamilie en keken we uit op de 'small ground rocks' een gebied dat 300 km beslaat en bestaat uit granieten rotsen. Zo ver als je maar kunt kijken zie je niets anders dan rotsen en gras. Van de tweede dag heb ik niet veel meegekregen (lees: ik kon alleen maar slapen en snotteren) en zijn we uiteindelijk in een dorpje in het zuiden aangekomen, Dalanzadgad. Hier was een ger gereserveerd, maar die was op wonderbaarlijke wijze al verhuurd aan andere mensen, dus konden wij niets anders doen dan verder te rijden om een slaapplek te zoeken. Uiteindelijk hebben we die net buiten het stadje gevonden. De volgende dag zijn we naar Yoliin Am Valley gegaan en hebben daar paardgereden (Yup, zelfs Frank durfde dit aan. "Ze lijken kleiner dan in Nederland"). Daarnaast hebben we hier ook een stuk gehiked en gletsers gezien. Vervolgens zijn we die dag doorgereden naar de Moltsog Sand Dunes. De naam zegt het al; hier zijn zandduinen. Dit is eigenlijk het enige stukje van de Gobi woestijn waar ook echt zand is. De rest is een semi-woestijn, dus er groeien wel degelijk plantjes e.d. Bij deze familie hadden we het enorm naar onze zin. Ze hadden twee kleine kinderen die ons bezighielden met allerlei spelletjes en hier mochten we kameelrijden! In de avond hadden we een spel geleerd die wordt gespeeld met de enkelbotjes van schapen en geiten. Ook kregen we zelfgemaakte, erg zeldzame, kamelenvodka (tricky vodka) aangeboden. En iets wat je krijgt aangeboden weiger je natuurlijk niet ;) Ik hoor het jullie al vragen, het antwoord is; we leven nog steeds! Die nacht trouwens ook voor het eerst op de grond geslapen, wat ook weer een mooie ervaring was. Met pijn in het hart gingen we de volgende dag weg, maar wat hadden we genoten! Daarna zijn we nog naar 'The Flaming Cliffs' gegaan. Met zonsondergang lijkt het net alsof deze rotsen in de brand staan. Erg mooi om te zien! Verder hebben we nog een aantal tempels bezocht, hebben we veel gehiked, enorm lang in de jeep gezeten, maar bovenal enorm veel genoten! Toen we na 9 dagen terug waren in Ulaanbataar vonden we het best wel jammer. De tijd was voorbij gevlogen! Frank vond het daarentegen ook wel fijn om eindelijk weer in een normaal bed te slapen. Nadat Frank weer terug naar Hong Kong ging heb ik mijn tweede tour geboekt. Ik ga in het tweede deel van mijn reis in Mongolie naar het noorden, naar Khovsgol lake!

Dikke kus!